Een erg goede dinosaurusfilm

Op 7 december 2015 door Bram Bulkens

Als je het lijstje zo afloopt leek het nou niet echt een relaxte zondagmiddag te worden; film alleen Nederlandstalig te bekijken, check. Extra toeslag op onhandige 3D weergave voor brildragers, check. Klein zaaltje met een (te) klein scherm, check. Stoelen in de hoek van de zaal (dolby surround: geen), check. Alle andere stoelen bezet met zenuwachtige kinderen, check. Iedereen een gratis lolly met extra kleurstof, check. Stilte op de set graag! En Actie!

Al vanaf trailer één keek ik uit naar de nieuwe animatiefilm van Pixar: The Good Dinosaur. Niet eerder had ik deze kwaliteit in omgevingen en details gezien in een trailer. Omgevingen schitterden als nooit tevoren en close-ups bevatte meer detail dan ik gehoopt had.

Tijdens de film zit ik met 3 ogen en een open mond te kijken. Mijn vriendin denkt dat we gewoon naar een leuk verhaal gaan kijken (oog 1), maar ondertussen kijk ik gebiologeerd naar de details (oog 2) en vraag ik me meteen af hoe het gemaakt is (oog 3). Uiteindelijk kom ik tot de conclusie dat Pixar zichzelf weer heeft overtroffen (open mond). Waar ze bij Inside Out eerder dit jaar, terugvielen op hun vertrouwde stijl en verhaallijn, trekken ze bij The Good Dinosaur alle registers open. Het verhaal bevat geen extreme protagonist of doordachte plottwist maar wel een hele nieuwe speler: het landschap.

Door de mooie plaatjes word ik alsnog opgeslokt door het verhaal en vergeet ik even te kijken als animator, maar ben ik net als de rest weer even kind. Als uiteindelijk de credits over het scherm rollen kom ik er ineens weer achter waar is ben. In een klein bioscoopje met een klein scherm, overal schreeuwende kinderen om me heen en naast me een (zwangere) vriendin die een traantje wegpinkt. Wat een “kinderfilm” toch al niet met je kan doen.